W każdym cyklu pracy serca przez zastawkę aorty wyrzucana jest krew z lewej komory, jeśli zastawka jest nieszczelna krew cofa się z powrotem do pnia aorty i światła komory co może z czasem prowadzić do jej rozstrzeni. Uważa się że u koni seniorów niedomykalność zastawki aorty występuje najczęściej. Jest ona wynikiem nieinfekcyjnego zwyrodnienia powodującego zwłóknienie płatków zastawki.
Przyjmuje się, że degeneracja płatków zastawki aorty u koni poniżej 16 roku życia ma znacznie gorsze rokowanie niż u koni starszych.
W przypadku wykrycia szmeru odpowiadającego niedomykalności zastawki aorty nawet jeśli jest on bardzo charakterystyczny rozpoznanie powinno być potwierdzone w badaniem echokardiograficznym.
Ważnymi czynnikami prognostycznymi w przypadku tej wady zastawkowej są:
- wiek konia
- czas rozwijania się niedomykalności
- rozstrzeń lewej komory
- obecność dodatkowych skurczów komorowych
- objawy obniżenia wydolności wysiłkowej konia
- objawy niewydolności krążenia
- sposób użytkowania konia
Tak jak już wspomniałam na początku choroba ta jest powiązana z gorszym rokowaniem u koni młodszych niż 16 lat. U koni starszych rozwija się powoli i rzadko powoduje objawy obniżonej wydolności wysiłkowej czy objawy niewydolności krążenia. U konia z rozpoznaną niedomykalnością tej zastawki powinniśmy wykonać badanie ekg spoczynkowe i wysiłkowe aby wykluczyć występowanie arytmii. Najniebezpieczniejszą arytmią powodowaną powiększeniem się lewej komory są dodatkowe skurcze komorowe, powodują one znaczne wahania w ciśnieniu obwodowym i przez to mogą doprowadzić omdlenia konia co w sytuacji użytkowania pod siodłem może się okazać bardzo niebezpieczne. Nierzadko też niedomykalności towarzyszy migotanie przedsionków nie jest jednak ono tak niebezpieczne jedynie powoduje dodatkowe zaburzenia hemodynamiczne i obniżenie wydolności wysiłkowej.